Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011

Η σωτηρία του ανθρώπου ενεργείται δια του Σταυρού

Σήμερα η Αγία μας Εκκλησία γιόρτασε την ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Για τους χριστιανούς ο Σταυρός του Ιησού Χριστού  είναι το  σύμβολο της υπερτάτης θυσίας Του .  Τον θεωρούμε σύμβολο χαράς. Όχι λύπης! Τον τιμούμε σαν τρόπαιον και όπλο . Με τη δύναμή του εκδιώκονται οι φάλαγγες των πονηρών δαιμόνων. «Στο όνομα του Κυρίου ημών και η του Σταυρού δύναμις ,  εις  πυρ εμβάλλει τον δράκοντα» ( Ιερός Χρυσόστομος , Μinge 60 , 463). Χαρακτηριστική είναι η επίκληση του Τιμίου Σταυρού κατά την τέλεση του μυστήριου του Αγίου Βαπτίσματος  από τον λειτουργό καθώς ¨συντριβήτωσαν υπό την σημείωσιν  του τύπου του Τιμίου Σταυρού πάσαι αι εναντίαι δυνάμεις¨. Ότι αφορά την σωτηρία του ανθρώπου ενεργείται δια του Σταυρού : Είτε πρόκειται να αναγεννηθούμε  με το Άγιο Βάπτισμα  ο Σταυρός είναι παρών , είτε όταν με το Άγιο Χρίσμα ο ιερέας σφραγίζει όλα τα μέλη του σώματος .  Είτε πρόκειται να τραφούμε με τη Θεία Κοινωνία , είτε να χειροτονηθούμε είτε οτιδήποτε άλλο πρόκειται να κάνουμε , παντού παρευρίσκεται το σύμβολο της νίκης του Χριστού . «Πανταχού το νίκης παρίσταται σύμβολον» Αυτό είναι το σύμβολο της σωτηρίας μας και της ελευθερίας μας και της αγαθότητος του Δεσπότου κατά τον Άγιο Ιωάννη τον  Χρυσόστομο (ΕΠΕ 11, 190 ) .Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός γράφει ότι «κάθε πράξη και θαυματουργία του Χριστού είναι πολύ μεγάλη και θεία και αξιοθαύμαστη , αλλά πιο αξιοθαύμαστο από όλα είναι ο Τίμιος Σταυρός Του … Με το Σταυρό του Κυρίου Ιησού Χριστού έχουμε γίνει υιοί Θεού και κληρονόμοι Του. Με τον Σταυρό έχουν κατορθωθεί όλα» 
Ο σύγχρονος Άγιος Γέροντας Πορφύριος , γνωρίζοντας την παντοδύναμη ισχύ  του Σταυρού χρησιμοποιεί σαν απόδειξη το παράδειγμα  τους πρώτων  μαρτύρων  που πίστευαν στην παντοδυναμία του , έκαναν το σημείο του Σταυρού και προστατεύονταν από τα μαρτύρια . Βιώνοντας ο ίδιος πρώτα προσωπική σχέση αγάπης με το Χριστό , μας παροτρύνει να αγαπήσουμε και εμείς το πρόσωπο Του , να πιστέψουμε σε Αυτόν και στην δύναμη του Σταυρού  Του και να ασχολούμαστε με το πώς θα συνδεθούμε μαζί Του και πως θα βιώσει η καρδιά μας και το όλο μας το είναι την παρουσία Του .  Παραθέτουμε  ολόκληρο το κείμενο με τις νουθεσίες του π. Πορφυρίου  από το βιβλίο «  Γέροντος Πορφυρίου ερομονάχου, νθολόγιο Συμβουλν,» κδόσεις « Μεταμόρφωσις το Σωτρος», Μήλεσι ττικς, δ΄ κδ. (2003), σελ. 72-75


Τ 666 κα ντίχριστος

Νὰ σᾶς πῶ. Μοῦ εἶχε πεῖ: «Πατέρα Ἀθανάσιε (μὲ πῆρε ἀπὸ τὸ χέρι ἔτσι σφικτά), ἐγὼ εἶμαι τυφλὸς τώρα, τὰ μάτια μου τὰ σωματικὰ δὲν λειτουργοῦν, γιατὶ ἔχω καρκίνο στὴν ὑπόφυση, ἔχω ὅμως τὰ πνευματικὰ μάτια καὶ βλέπω. Πρὶν  φύγεις, θέλω νὰ μοῦ πεῖς. Τί εἶπε ὁ Γέροντας Αἰμιλιανός – ὁ δικός μας – γιὰ τὸ 666 καὶ τὸν ἀντίχριστο;» Ἦταν ἐκεῖνες τὶς μέρες μετὰ τὸ Τσερνομπίλ. Ὁ κόσμος ἦταν ἀναστατωμένος καὶ πήγαινε κατὰ δεκάδες κάθε μέρα, ἰδιαιτέρως στὸν πατέρα Πορφύριο ποὺ ἦταν κοντὰ στὴν Ἀθήνα, καὶ ἀναστατωμένοι τὸν ρωτοῦσαν: Τί θὰ γίνει; Θά ’ρθει ὁ ἀντίχριστος νὰ μᾶς σφραγίσει μὲ τὸ 666;»  Καὶ μὲ ρώτησε: «Γιὰ πές μου, παιδί μου, τί λέει ὁ Γέροντας Αἰμιλιανὸς γιὰ τὸ 666 καὶ τὸν ἀντίχριστο;» Τοῦ λέω: «Γέροντα, μᾶς εἶπε σὲ μιὰ σύναξη προχθὲς νὰ μὴν ἀνησυχοῦμε. Ἐμεῖς νὰ ἐνδιαφερόμαστε νὰ ἔχουμε μιὰ ζωντανὴ σχέση μὲ τὸ Χριστὸ καὶ τοῦ ἀντίχριστου νὰ μὴν τοῦ δίνουμε πολλὴ σημασία, γιατὶ ἐκεῖνος θὰ γίνει τὸ κέντρο τῆς ζωῆς μας καὶ ὄχι ὁ Χριστός».

 Ἀμέσως χτύπησε τὰ χεράκια του στὸ κρεβάτι καὶ εἶπε: «Τί λὲς παιδί μου, τί λὲς παιδί μου, δόξα σοι ὁ Θεὸς ποὺ βρῆκα κι ἕνα πνευματικὸ νὰ συμφωνεῖ μαζί μου. Ρὲ παιδί μου, αὐτοὶ οἱ πνευματικοί, ἐδῶ στὸν κόσμο, τί ἔχουν κάνει! Ἔχουν ἀναστατώσει τὶς ψυχές, δημιούργησαν ἕνα σωρὸ προβλήματα, οἰκογενειακὰ καὶ ψυχολογικὰ μὲ τὸ 666. Δὲν μπορεῖ ὁ κόσμος νὰ κοιμηθεῖ καὶ ἄρχισαν νὰ παίρνουν ψυχοφάρμακα καὶ ὑπνωτικὰ χαπάκια γιὰ νὰ μποροῦν νὰ κοιμηθοῦν. Τί εἶναι αὐτὸ τὸ πρᾶγμα; Δὲν τὰ θέλει αὐτὰ τὰ πράγματα ὁ Χριστός, παιδί μου. Καὶ νὰ σοῦ πῶ κάτι;» Τοῦ λέω: «Γέροντα τί;» Μοῦ λέει: «Γιὰ μᾶς τοὺς χριστιανούς, γιὰ μᾶς ὅταν βιώνουμε τὸ Χριστὸ δὲν ὑπάρχει ἀντίχριστος. Δὲν μοῦ λές; ἐδῶ ποὺ κάθομαι στὸ κρεβάτι μπορεῖς νὰ καθίσεις ἐσύ;» Τοῦ εἶπα: «Ὄχι Γέροντα». Μοῦ λέει: «Γιατί;»  Τοῦ ἀπάντησα: «Διότι, ἐὰν καθίσω πάνω σας, θὰ σᾶς πλακώσω». Μοῦ λέει:  «Πότε μπορεῖς νὰ καθίσεις;» Τοῦ λέω: «Ὅταν φύγετε ἐσεῖς, μπορῶ νὰ καθίσω ἐγώ». Μοῦ λέει: «Ἀκριβῶς, παιδί μου, ἔτσι συμβαίνει καὶ μὲ τὴν ψυχή μας. Ὅταν ἔχουμε μέσα μας τὸ Χριστό μας, μπορεῖ νὰ ἔρθει ὁ ἀντίχριστος; Μπορεῖ νὰ μπεῖ καμιὰ ἄλλη ἀντίθετη ὕπαρξη μέσα στὴν ψυχή μας; Γι’ αὐτὸ σήμερα, παιδί μου, δὲν ἔχουμε τὸ Χριστὸ μέσα μας καὶ γι’ αὐτὸ ἀνησυχοῦμε γιὰ τὸν ἀντίχριστο. Ὅταν βάλουμε τὸ Χριστὸ μέσα μας, τὰ πάντα γίνονται Παράδεισος. Ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ πᾶν κι ἔτσι πάντοτε, παιδί μου, νὰ λές στοὺς ἀνθρώπους, καὶ τὸν ἀντίθετο δὲν τὸν φοβόμαστε. Καὶ κοίταξε νὰ σοῦ πῶ κάτι. Ἐὰν ἐρχόταν τώρα ὁ ἴδιος ὁ ἀντίχριστος μὲ μιὰ συσκευὴ μὲ ἀκτῖνες Laser καὶ μὲ σφράγιζε μὲ τὸ 666 μὲ τὸ ζόρι, ἐγὼ δὲν θὰ στενοχωριόμουνα. Θὰ μοῦ πεῖς, Γέροντα, μὰ δὲν εἶναι τὸ σημεῖο τοῦ ἀντιχρίστου; Ναὶ ἀλλὰ καὶ χίλια 666 νὰ μοῦ ἔγραφε πάνω μου μὲ τὶς ἀκτίνες Laser, ἀνεξίτηλα, ἐγὼ δὲν θὰ στενοχωριόμουνα. Γιατί;

Γιατί, παιδί μου, τος πρώτους μάρτυρες τος εχαν βάλει στ θηρία κι καναν τ  σταυρό τους κα τ θηρία γινόντουσαν ρνάκια. Τος εχαν στ θάλασσα, καναν τ σταυρό τους κα θάλασσα γινόταν γ κα περπατοσαν. Τος εχαν μέσα στ φωτιά, καναν τ σταυρό τους κα φωτι γινόταν δροσιά. Ελογημένο μου παιδί, τί εμαστε σήμερα μες; Πιστεύουμε στ Χριστό; Τ σταυρό μας; Μὰ γιατί κατέβηκε ὁ Χριστός; Δὲν κατέβηκε γιὰ νὰ δυναμώσει τὴν ἀσθένειά μας; Ἔτσι, παιδί μου, νὰ πεῖς καὶ στὸ Γέροντα. Καὶ σύ, νὰ πεῖς στοὺς ἀνθρώπους νὰ μὴ φοβοῦνται τὸν ἀντίχριστο. Εἴμαστε παιδιὰ τοῦ Χριστοῦ, εἴμαστε παιδιὰ τῆς Ἐκκλησίας». Αὐτὸ τὸ πρᾶγμα μοῦ ἔκανε πάρα πολλὴ ἐντύπωση. Καὶ μοῦ πρόσθεσε: «Νὰ σοῦ πῶ κάτι;» Λέω: «Γέροντα, παρακαλῶ». 
«Ὁ Πατριάρχης Δημήτριος πῶς ἦρθε στὴν Ἀθήνα;» Τοῦ λέω: «μὲ τὸ ἀεροπλάνο».  «Ἔ, καλά, ξέρω πὼς ἦρθε μὲ τὸ ἀεροπλάνο. Κολυμπώντας ἦρθε ὁ ἄνθρωπος; Μὲ τί ντοκουμέντα ἦρθε;» Τοῦ λέω: «Μὲ διαβατήριο, Γέροντα». — «Ἑλληνικὸ ἢ τουρκικό;» Τοῦ λέω: «Δὲν ξέρω». —«Ἔ, μοῦ κάνεις καὶ τὸ σοφό. Μὲ τουρκικὸ ἦρθε. Καὶ ποιό εἶναι τὸ ἐθνόσημο τῆς Τουρκίας, ξέρεις;» Τοῦ λέω: «Δὲν ξέρω, Γέροντα». —«Ἔ, τότε τὰ παράκανες, δὲν ξέρεις τὸ ἐθνόσημο τῆς Τουρκίας; Εἶναι  ἡ ἡμισέληνος. Καὶ ξέρεις πῶς ὀνομάζεται ἡ ἡμισέληνος ἀπὸ τοὺς Πατέρες τῆς  Ἐκκλησίας μας, μετὰ ποὺ ἐμφανίστηκε ὁ Μωάμεθ;» Τοῦ λέω: «Ὄχι, Γέροντα».
—«Ἔ, νὰ πάρω τὸ πτυχίο σου καὶ νὰ τὸ σχίσω. Τί θεολόγος εἶσαι ἐσύ;», χαριτολογώντας.
— Τὸν παριστάνετε πολὺ ὡραῖα, τὸν βλέπω μπροστά μου τώρα. 
— Μὰ κι ἐγὼ τὸν ἔχω μπροστά μου, μέσα στὴν καρδιά μου τὸν ἔχω. Γι’ αὐτὸ σᾶς τὰ λέω ἔτσι. Καὶ συνεχίζει: «Ἡ ἡμισέληνος εἶναι σημεῖο τοῦ ἀντιχρίστου. Ἐὰν εἶναι σημεῖο τοῦ ἀντιχρίστου ἡ ἡμισέληνος καὶ ὁ Πατριάρχης μας ἔχει στὸ διαβατήριό του τὸ σημεῖο τοῦ ἀντιχρίστου -καὶ στὶς σφραγίδες τους, πόσες σφραγίδες βάζουν μέσα ἔξω;- πάει νὰ πεῖ ὅτι ὁ Πατριάρχης μας εἶναι ἀντίχριστος; Ὄχι, ρὲ παιδί μου, ὄχι ρὲ παιδί μου! Μὴν περιορίζουμε τόσο πολὺ τὸ Εὐαγγελικὸ μήνυμα! Δὲν εἶναι ὁ Χριστὸς τόσο στενόμυαλος ὅσο εἴμαστε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι ποὺ θέλουμε νὰ ὑπερασπιζόμαστε τὰ δικαιώματα. Ἔτσι νὰ πεῖς στὸ Γέροντα καὶ ἔτσι νὰ λὲς στοὺς ἀνθρώπους. Οὔτε τὸν ἀντίχριστο νὰ φοβούμαστε, οὔτε τὸ 666» 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου