Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011

Η πνευματική μας ευθύνη για το κατάντημα της πατρίδας μας του π. Βασίλειου Βολουδάκη

Ο λόγος για την τεράστια πνευματική ευθύνη του κλήρου της Ελλάδος αλλά και όλων των νεοελλήνων για το πνευματικό και ηθικό κατάντημα της πατρίδος μας και για τις αντίστοιχες δυσμενείς επιπτώσεις στον διεθνή Ορθόδοξο Χριστιανικό χώρο.
Είναι ολοφάνερο πια, ότι εδώ και 180 χρόνια συντελούμε όλοι μας στο να πληγή καίρια το πνευματικό πρόσωπο του Ελληνισμού, η συνείδησή του, που είναι η Ορθόδοξη πίστη και ζωή.
Φέτος, 180 χρόνια από την ανάληψη της διακυβερνήσεως της πατρίδας μας από τον μαρτυρικό Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια, πανελληνίως εορτάζοντες και τιμώντες το γεγονός, έχουμε την ευκαιρία να συναισθανθούμε σαν Έθνος το τι είχαμε και το τι χάσαμε στο πέρασμα δύο περίπου αιώνων.
Είναι, όμως, δύσκολο το εγχείρημά μας αυτό, γιατί έχουμε σχεδόν εντελώς ξεχάσει το τι είχαμε, σε ποια πνευματική ατμόσφαιρα ζούσαμε, ποιών Πατέρων παιδιά είμαστε και ποια ανατροφή μας είχαν δώσει. Και πρέπει τώρα να τα μάθουμε όλα, πάλι απʼ την αρχή. Γιʼ αυτό, σήμερα περισσότερο παρά ποτέ είναι επίκαιρος και συγκλονιστικός ο ποιητικός λόγος: «Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις»!
Τα πνευματικά μεγαλεία, η αρχοντιά και η λεβεντιά της Ορθόδοξης ψυχής του Έλληνα, έχουν προ πολλού προστεθεί στα υπό εξαφάνιση δώρα της Ζωής, και εμείς –κλήρος και λαός– έχουμε στρέψει την προσοχή και την φροντίδα μας μόνο στα άψυχα υπό εξαφάνιση είδη και στην προστασία μόνο του φυσικού και όχι του Πνευματικού περιβάλλοντος.
Θεωρούμε απολύτως φυσικό να αγωνισθούμε για το φυσικό περιβάλλον, γιατί έχουμε όλοι παραδεχθεί ότι αυτό το περιβάλλον είναι τέλειο και γιʼ αυτό αναντικατάστατο, αλλά διαφωνούμε ριζικά ως προς το ποιο είναι το τέλειο και, συνεπώς, αναντικατάστατο πνευματικό περιβάλλον, παρʼ ότι οι αυθαίρετες δοκιμές μας αυτά τα τελευταία 180 χρόνια, μας πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο.

Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011

Μνημόσυνο για την επέτειο της δολοφονίας του μαρτυρικού Κυβερνήτη μας Ιωάννου Καποδίστρια


Τήν Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου ετελέσθη στόν Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Πευκακίων επιμνημόσυνη δέηση για την επέτειο του θανάτου του μαρτυρικού πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδος Ιωάννου Καποδίστρια.
Η ζωή αυτού του ανθρώπου πρέπει να μελετηθεί σε βάθος και να γίνει γνωστή σ’ολόκληρο τον ελληνικό λαό, ώστε το ήθος του και ο τρόπος εργασίας του να βρει μιμητές.

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

Εμείς οι κληρικοί ευθυνόμαστε για τον χωρισμό της Πολιτείας από την Εκκλησία (π. Βασίλειος Βολουδάκης)


Εμείς οι κληρικοί ευθυνόμαστε για τον χωρισμό της Πολιτείας από την Εκκλησία

Φθάσαμε ήδη σε μια κρίσιμη καμπή. Επίκειται αν δεν αντιδράσουμε με σθένος όλοι οι πιστοί ο χωρισμός της Πολιτείας από την Εκκλησία.
Δυστυχώς, μεθοδεύεται συστηματικά αυτός ο χωρισμός, ενώ εμείς, κληρικοί και λαϊκοί κοιμώμαστε. Μερικοί, μάλιστα, φαίνονται και ευχαριστημένοι, βλέποντας με τα αφελή τους κριτήρια ότι αυτός ο χωρισμός θα είναι απελευθερωτικός και, τελικά, ωφέλιμος για τον ορθόδοξο λαό μας!
Εκείνοι, όμως, που βλέπουν τα πράγματα με σοβαρότητα, διαπιστώνουν ότι ο επικείμενος χωρισμός της Πολιτείας από την Εκκλησία είναι το αναμενόμενο αποτέλεσμα, το τελικό Διαζύγιο μετά από μια πολυχρόνια διάσταση της Πολιτείας από την Εκκλησία, που άρχισε δειλά-δειλά πριν διακόσια χρόνια και κορυφώνεται στις μέρες μας με την τυπική πια έκδοση και του νομικού Διαζευκτηρίου.
Πρόκειται για μια μεθοδευμένη και συστηματική προσπάθεια της πολιτικής ηγεσίας του τόπου μας με επιδίωξη την μετάθεση των στόχων και της προοπτικής του λαού μας σε διεύθυνση αντίθετη από τους στόχους και το πνεύμα της Εκκλησίας μας.
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή.
Πριν διακόσια χρόνια, οι πυροβολισμοί, που έθεσαν τέρμα στην επίγεια ζωή του μαρτυρικού Κυβερνήτου Ιωάννη Καποδίστρια, αντί να προκαλέσουν την αντίδραση του ιερού κλήρου ώστε να κατονομάση και να στιγματίση τους δολοφόνους της πνευματικής προοπτικής του έθνους μας, επτόησε και κατατρόμαξε τους Ποιμένες της Εκκλησίας και τους έκαμε να “λουφάξουν” περιδεείς στους τέσσερις τοίχους των εκκλησιών και να απεμπολήσουν την ποιμαντική τους ευθύνη, που υπαγορεύει στους κληρικούς να εποπτεύουν και να κατευθύνουν την καθημερινή ζωή των πιστών, αφού για τον χριστιανό δεν υπάρχει χωρισμός πνευματικής και καθημερινής ζωής.
Έτσι, αυτό που μέχρι πριν 200 χρόνια ήταν αυτονόητο, δηλαδή ότι σε ένα πιστό λαό κορυφαίος ηγέτης είναι ο ιερός κλήρος και οι πολιτικοί άρχοντες μέρος του ορθοδόξου ποιμνίου, σταδιακά, με το πέρασμα του χρόνου, επεβλήθη το αδιανόητο και κατεστάθησαν ως υπερτάτη αρχή οι πολιτικοί άρχοντες, ενώ ο ιερός κλήρος ετέθη –υπαιτιότητί του– στο περιθώριο, σαν μια ασήμαντη μερίδα μέσα στην Ελληνική επικράτεια. Είναι ενδεικτικό το ότι οι κυβερνώντες –ιδίως κατά την τελευταία τριακονταετία αναφερόμενοι στην Εκκλησία και στις θέσεις που εκφράζει Εκείνη σε πνευματικά ζητήματα, απαντούν ότι «θα μελετήσουμε τις απόψεις της Εκκλησίας όπως και των λοιπών φορέων»!...

Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 25 Σεπτεμβρίου 2011 (Α΄Λουκά ) : Κατά Λουκάν ε΄ 1-11

᾿Εγένετο δὲ ἐν τῷ τὸν ὄχλον ἐπικεῖσθαι αὐτῷ τοῦ ἀκούειν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ αὐτὸς ἦν ἑστὼς παρὰ τὴν λίμνην Γεννησαρέτ, 2 καὶ εἶδε δύο πλοῖα ἑστῶτα παρὰ τὴν λίμνην· οἱ δὲ ἁλιεῖς ἀποβάντες ἀπ᾿ αὐτῶν ἀπέπλυναν τὰ δίκτυα. 3 ἐμβὰς δὲ εἰς ἓν τῶν πλοίων, ὃ ἦν τοῦ Σίμωνος, ἠρώτησεν αὐτὸν ἀπὸ τῆς γῆς ἐπαναγαγεῖν ὀλίγον· καὶ καθίσας ἐδίδασκεν ἐκ τοῦ πλοίου τοὺς ὄχλους. 4 ὡς δὲ ἐπαύσατο λαλῶν, εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα· ἐπανάγαγε εἰς τὸ βάθος καὶ χαλάσατε τὰ δίκτυα ὑμῶν εἰς ἄγραν. 5 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Σίμων εἶπεν αὐτῷ· ἐπιστάτα, δι᾿ ὅλης τῆς νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν· ἐπὶ δὲ τῷ ρήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον. 6 καὶ τοῦτο ποιήσαντες συνέκλεισαν πλῆθος ἰχθύων πολύ· διερρήγνυτο δὲ τὸ δίκτυον αὐτῶν. 7 καὶ κατένευσαν τοῖς μετόχοις τοῖς ἐν τῷ ἑτέρῳ πλοίῳ τοῦ ἐλθόντας συλλαβέσθαι αὐτοῖς· καὶ ἦλθον καὶ ἔπλησαν ἀμφότερα τὰ πλοῖα, ὥστε βυθίζεσθαι αὐτά. 8 ἰδὼν δὲ Σίμων Πέτρος προσέπεσε τοῖς γόνασιν ᾿Ιησοῦ λέγων· ἔξελθε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι, Κύριε· 9 θάμβος γὰρ περιέσχεν αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς σὺν αὐτῷ ἐπὶ τῇ ἄγρᾳ τῶν ἰχθύων ᾗ συνέλαβον, 10 ὁμοίως δὲ καὶ ᾿Ιάκωβον καὶ ᾿Ιωάννην, υἱοὺς Ζεβεδαίου, οἳ ἦσαν κοινωνοὶ τῷ Σίμωνι. καὶ εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα ὁ ᾿Ιησοῦς· μὴ φοβοῦ· ἀπὸ τοῦ νῦν ἀνθρώπους ἔσῃ ζωγρῶν. 11 καὶ καταγαγόντες τὰ πλοῖα ἐπὶ τὴν γῆν, ἀφέντες ἅπαντα ἠκολούθησαν αὐτῷ.

Μετάφραση 
Καθώς τα πλήθη συνωστίζονταν κάποτε γύρω του για ν΄ ακούσουν το λόγο του Θεού κι εκείνος στεκόταν στην όχθη της λίμνης Γεννησαρέτ, είδε δύο ψαροκάικα στην άκρη της λίμνης. Οι ψαράδες είχαν κατέβει απ΄ αυτά και έπλεναν τα δίχτυα. Εκείνος ανέβηκε σ΄ ένα από τα ψαροκάικα, σ΄ αυτό που ήταν του Σίμωνα, και τον παρακάλεσε να τραβηχτεί λίγο από την ξηρά. Κάθισε στο ψαροκάικο και απ΄ αυτό δίδασκε τα πλήθη. Όταν τελείωσε την ομιλία του, είπε στο Σίμωνα: «Πήγαινε στα βαθιά και ρίξτε τα δίχτυα σας για ψάρεμα». Ο Σίμων του αποκρίθηκε: «Διδάσκαλε, όλη τη νύχτα παιδευόμασταν και δεν πιάσαμε τίποτε· επειδή όμως το λες εσύ, θα ρίξω το δίχτυ». Το έριξαν κι έπιασαν πάρα πολλά ψάρια, τόσα που το δίχτυ τους άρχισε να σκίζεται. Με νεύματα ειδοποίησαν τους συνεταίρους τους, που ήταν στο άλλο πλοίο να έρθουν να τους βοηθήσουν. Εκείνοι ήρθαν και γέμισαν και τα δύο ψαροκάικα σε σημείο που να κινδυνεύουν να βυθιστούν. Όταν ο Σίμων Πέτρος είδε τι έγινε, έπεσε στα γόνατα του Ιησού και του είπε: «Βγες από το καΐκι μου, Κύριε, γιατί είμαι άνθρωπος αμαρτωλός». Αυτά τα είπε γιατί είχε κυριευτεί από δέος, αυτός και όλοι όσοι ήταν μαζί του, για τα πολλά ψάρια που είχαν πιάσει. Το ίδιο συνέβη και με τα παιδιά του Ζεβεδαίου, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, που ήταν συνεργάτες του Σίμωνα. Ο Ιησούς τότε είπε στο Σίμωνα: «Μη φοβάσαι, από τώρα θα ψαρεύεις ανθρώπους». Ύστερα, αφού τράβηξαν τα ψαροκάικα στη στεριά, άφησαν τα πάντα και τον ακολούθησαν.


Ο Απόστολος της Κυριακής 25 Σεπτεμβρίου 2011 (Α΄Λουκά) : Β΄ Προς Κορινθίους δ΄ 6-15

  6 ὅτι ὁ Θεὸς ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. 7 ῎Εχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν τοῦτον ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν, ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως ᾖ τοῦ Θεοῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν, 8 ἐν παντὶ θλιβόμενοι ἀλλ᾿ οὐ στενοχωρούμενοι, ἀπορούμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἐξαπορούμενοι, 9 διωκόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἀπολλύμενοι, 10 πάντοτε τὴν νέκρωσιν τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ ἐν τῷ σώματι περιφέροντες, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ ᾿Ιησοῦ ἐν τῷ σώματι ἡμῶν φανερωθῇ. 11 ἀεὶ γὰρ ἡμεῖς οἱ ζῶντες εἰς θάνατον παραδιδόμεθα διὰ ᾿Ιησοῦν, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ ᾿Ιησοῦ φανερωθῇ ἐν τῇ θνητῇ σαρκὶ ἡμῶν. 12 ὥστε ὁ μὲν θάνατος ἐν ἡμῖν ἐνεργεῖται, ἡ δὲ ζωὴ ἐν ὑμῖν. 13 ἔχοντες δὲ τὸ αὐτὸ πνεῦμα τῆς πίστεως κατὰ τὸ γεγραμμένον, ἐπίστευσα, διὸ ἐλάλησα, καὶ ἡμεῖς πιστεύομεν, διὸ καὶ λαλοῦμεν,14 εἰδότες ὅτι ὁ ἐγείρας τὸν Κύριον ᾿Ιησοῦν καὶ ἡμᾶς διὰ ᾿Ιησοῦ ἐγερεῖ καὶ παραστήσει σὺν ὑμῖν. 15 τὰ γὰρ πάντα δι᾿ ὑμᾶς, ἵνα ἡ χάρις πλεονάσασα διὰ τῶν πλειόνων τὴν εὐχαριστίαν περισσεύσῃ εἰς τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ.

Μετάφραση 
Ο Θεός που είπε να λάμψει φως μέσα από το σκοτάδι, αυτός ο ίδιος έλαμψε μέσα στις καρδιές μας και μας φώτισε να γνωρίσουμε τη δόξα του στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Αλλά εμείς που έχουμε αυτόν το θησαυρό είμαστε σαν τα πήλινα δοχεία· έτσι γίνεται φανερό πως η υπερβολική αξία του θησαυρού αυτού προέρχεται από το Θεό κι όχι από μας. Αν και μας πιέζουν από παντού, δε μας καταβάλλουν. Βρισκόμαστε σε αδιέξοδο, όμως δεν απελπιζόμαστε. Μας καταδιώκουν, ο Θεός όμως δε μας εγκαταλείπει. Μας ρίχνουν κάτω, μα δε χάνουμε τον αγώνα. Συνεχώς υποφέρουμε σωματικά μετέχοντας έτσι στο θάνατο του Κυρίου Ιησού, για να φανερωθεί στο πρόσωπό μας η ζωή του αναστημένου Ιησού. Δηλαδή είμαστε ζωντανοί, αλλά εκθέτουμε συνεχώς τον εαυτό μας στο θάνατο για χάρη του Ιησού, ώστε να φανερωθεί στο θνητό μας σώμα η ζωή του Ιησού. Έτσι, εμάς μας απειλεί συνεχώς ο θάνατος, ενώ εσείς κερδίζετε τη ζωή. Έχουμε, λοιπόν, την ίδια εμπιστοσύνη στο Θεό, που αναφέρει η Γραφή: Εμπιστεύτηκα τον εαυτό μου στο Θεό, γι΄ αυτό και μίλησα. Κι εμείς έχουμε εμπιστοσύνη στο Θεό, γι΄ αυτό και κηρύττουμε. Ξέρουμε ότι ο Θεός, που ανέστησε τον Κύριο Ιησού, θα αναστήσει και εμάς δια του Ιησού και θα μας παρουσιάσει μπροστά του μαζί σας. Όλα, λοιπόν, γίνονται για σας. Έτσι, όσο πιο πολλοί δεχτούν τη χάρη τόσο πιο μεγάλη θα είναι η ευχαριστία και η δοξολογία προς το Θεό.


Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

Μνημόσυνο για την επέτειο της δολοφονίας του μαρτυρικού Κυβερνήτη μας Ιωάννου Καποδίστρια

Θα τελεστεί στον Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Πευκακίων-Ασκληπιού την Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011 στο τέλος της Θείας Λειτουργίας.
Πρέπει να δώσουμε όλοι το παρόν, ενώνοντας τις προσευχές μας και εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη μας για τα όσα αυτός ο Κυβερνήτης μας προσέφερε στην Πατρίδα μας.
Η κοινή προσευχή μας για να ανταποδώσει ο Θεός στον Ιωάννη Καποδίστρια κατά την καρδίαν και τις πράξεις του πρέπει να έχει και ένα επιπλέον αίτημα: Να αναδείξει ο Θεός σήμερα - στη δυσκολότερη στιγμή για το Έθνος μας - άνδρες με το φρόνημα του μοναδικού Κυβερνήτη μας για να εξέλθει ο τόπος μας από το κλυδώνιο που το καταποντίζει χωρίς κανείς να μπορεί να προβλέψει τις συνέπειες.

Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011

Η Κάρτα του πολίτη, σφράγισμα και κατάργηση του πολίτη; (π. Βασίλειος Βολουδάκης)

Ο π. Βασίλειος Βολουδάκης μίλησε σχετικά με την κάρτα του πολίτη στην αίθουσα "ΕΛΠΙΣ" της ενορίας Αγίου Θωμά Αμπελοκήπων την Κυριακή 15 Μαίου 2011. Ακολουθεί η ομιλία χωρισμένη σε πέντε viveos , όπου στο καθένα αναπτύσσεται και ένα ξεχωριστό ερώτημα , και όλα μαζί δίνουν την πραγματική διάσταση του υπό συζήτηση θέματος . 


Το βιβλίο της παράφρονος Προτεστάντιδος M.Refle πηγή και η
αρχή του κακού.


Η κατατρομοκράτηση των πιστών με την Κάρτα του Πολίτη


Η εξωτερική σφραγίδα του Αντιχρίστου εξαλείφεται , το
σφράγισμα της ψυχής δεν εξαλείφεται.


Πότε μας δίδαξε η Εκκλησία να ψαχνουμε που κρύβεται ο
Αντίχριστος ή τα σύμβολά του;


Ο πανικός που ενσπείρεται για την Κάρτα του Πολιτη
καρποφορεί γιατί λίγοι πιά άνθρωποι σκέπτονται και θέτουν
ερωτήματα.


Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011

Ο Θεός να μας φυλάει από ... ¨θρησκευόμενους¨ ! ( π. Πασχάλης Γρίβας )


Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΦΥΛΑΕΙ ΑΠΟ... «ΘΡΗΚΕΥΟΜΕΝΟΥΣ»!

Πρόσφατα έγινα μάρτυρας ενός δυσάρεστου γεγονότος. Μία κυρία που ήρθε στον Ναό μας για να παραστεί ως ανάδοχος στο Ιερό  Μυστήριο της Βαπτίσεως, μίλησε με αγένεια και ασέβεια στον ιερέα, χωρίς αυτός να την προκαλέσει σε κάτι. Απ’ ότι φάνηκε η κυρία ήταν προκατειλημμένη και είχε μένος εναντίον των ιερέων. Ήταν μάλιστα ιδιαίτερα φορτισμένη από τα πρόσφατα σκάνδαλα που δημοσιοποιήθηκαν.
Οι γενικεύσεις της για τους ιερείς ήταν απαράδεκτες. Διέμενε σε άλλη ενορία, πρώτη φορά μας έβλεπε και σίγουρα θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτική. Είχε πάρει όμως τόση φόρα που με δυσκολία μπόρεσε ο ιερεύς να αρθρώσει δύο κουβέντες. Η συνομιλία μαζί της ήταν αδύνατη. Δεν την ενδιέφεραν εξηγήσεις ή απαντήσεις. Είχε την βεβαιότητα ότι έλεγε τα σωστα και δεν χρειαζόταν καμιά διόρθωση. Το αποκορύφωμα όμως ήταν όταν φεύγοντας δήλωσε:
 Εγώ είμαι πολύ θρησκευόμενη! Γνωρίζω πολύ καλά την θρησκεία μας.
Το ίδιο επιβεβαίωσε αργότερα και κάποιος γνωστός της:
 Α!!! Η κυρία αυτή είναι πολύ θρησκευόμενη, προσεύχεται, τηρεί τις νηστείες, πάει συχνά στην Εκκλησία, είναι πολύ της θρησκείας.
Ακούγοντας αυτά αναρωτήθηκα: Δηλαδή αν δεν ήταν και θρησκευόμενη μπορεί και να χειροδικούσε εναντίον των ιερέων; Δεν το πιστεύω, διότι άνθρωποι μη θρησκευόμενοι ακόμη και αλλόδοξοι και αλλόθρησκοι ομιλούν στους ιερείς με μεγάλο σεβασμό, τιμώντας το σχήμα που φέρουν, ενώ από την άλλη υπάρχουν θρησκευόμενοι που ομιλούν προς τους ιερείς σάν να είναι υπάλληλοί τους.
Τελικά, τι είδος ανθρώπου είναι ο θρησκευόμενος άνθρωπος; Είναι αυτός που τηρεί κάποιες θρησκευτικές διατάξεις και το τυπικό μέρος της θρησκείας, αλλά ταυτόχρονα έχει χάσει την ανθρωπιά του, την ευγένειά του και τον σεβασμό προς τους άλλους ανθρώπους, πολύ περισσότερο δε προς τους ιερείς. Είναι ο άνθρωπος που μιλάει πάντα ακατάσχετα και δεν ακούει ποτέ κανέναν, ούτε ακόμη και τον ιερέα που υπηρετεί την θρησκεία στην οποία πιστεύει; Ή είναι ο άνθρωπος που θέλει ως άλλος εισαγγελέας να τους βάζει όλους στην θέση τους, γενόμενος τιμητής των πάντων.
Αν είναι έτσι οι θρησκευόμενοι, πρόκειται για ένα πολύ επικίνδυνο είδος ανθρώπων,  που το μόνο που ξέρουν είναι να κάνουν τον Δάσκαλο στους άλλους, ακόμη και σ’ αυτούς που έχουν αποστολή τους να είναι Διδάσκαλοι, δηλαδή στους ιερείς.
Αλήθεια υπάρχει περίπτωση ένας τέτοιος άνθρωπος να μάθει κάτι στην ζωή του; Φοβάμαι πώς όχι, γιατί θέλει πάντα οι άλλοι να μαθαίνουν απ’ αυτόν. Έτσι εξηγείται γιατί πολλοί καλοπροαίρετοι άνθρωποι αποστρέφονται την Εκκλησία. Είναι γιατί έχουν γνωρίσει στην ζωή τους τέτοιου είδους θρησκευόμενους ανθρώπους, για την κατάσταση των οποίων δεν είμαστε, βέβαια, ανεύθυνοι εμείς οι ιερείς.
Και ποιά είναι λοιπόν η λύση; Να γίνουμε άθεοι; Όχι βέβαια. Η λύση είναι μία. Να γίνουμε σωστοί πιστοί. Διότι ο πιστός λατρεύει τον Θεό ενώ ο θρησκευόμενος λατρεύει μόνο τον εαυτό του. Ο πιστός κατά τον Άγιο Νεκτάριο, είναι αυτός που ελευθερώνεται από τα τυραννικά δεσμά του εγωϊσμού. Ο εγωϊστής, έστω και αν είναι θρησκευόμενος, δεν μπορεί να δει τίποτε πέρα από τον κύκλο του ιδίου εγώ. Άρα πρέπει να πέσει και να συντριβεί το είδωλο του εγωϊσμού, ώστε οι θυσίες, οι προσφορές και ο λιβανωτός, να μην προσφέρονται στον εαυτό μας, αλλά στον αληθινό Θεό της αγάπης. Όπως λέγει ο ψαλμωδός «θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον». Ο πιστός είναι ταπεινός μαθητής του Χριστού και της Εκκλησίας Του, διδάσκεται απ’ Αυτήν, δεν την διδάσκει.
Η κυρία στην οποία αναφερθήκαμε στην αρχή, δεν είναι ο στόχος αυτού του κειμένου αλλά ένα παράδειγμα για όλους μας.
Κληρικοί και λαϊκοί καλούμαστε να εξετάσουμε τους εαυτούς μας με ειλικρίνεια και ποτέ να μην επαναπαυθούμε με τη σκέψη ότι επειδή είμαστε θρησκευόμενοι αυτό σημαίνει οπωσδήποτε ότι είμαστε και πιστοί. Μακάρι να μας αξιώσει ο Θεός από απλοί θρησκευόμενοι να γίνουμε πιστα παιδιά Του.

                                                                               π. Πασχάλης Γρίβας
   Αρ. Τεύχους 39

Ο γέροντας Πορφύριος για τις αμαρτίες


Ας μη γυρίζουμε πίσω στις αμαρτίες που έχουμε εξομολογηθεί. Η ανάμνηση των αμαρτιών κάνει κακό. Ζητήσαμε συγγνώμη; Τέλειωσε. Ο Θεός όλα τα συγχωρεί με την εξομολόγηση…

Κι εγώ σκέπτομαι ότι αμαρτάνω. Δεν βαδίζω καλά. Ότι όμως με στενοχωρεί, το κάνω προσευχή, δεν το κλείνω μέσα μου, πάω στο πνευματικό, το εξομολογούμαι, τέλειωσε!

Να μη γυρίζομε πίσω και να λέμε τι δεν κάναμε. Σημασία έχει τι θα κάνομε τώρα, απ’ αυτή τη στιγμή και έπειτα.

Η απελπισία και η απογοήτευση είναι το χειρότερο πράγμα. Είναι παγίδα του σατανά, για να κάνει τον άνθρωπο να χάσει την προθυμία του στα πνευματικά και να τον φέρει σε απελπισία.  Όλες σχεδόν οι αρρώστιες προέρχονται από έλλειψη εμπιστοσύνης στον Θεό και αυτό δημιουργεί άγχος. Το άγχος το δημιουργεί η κατάργηση του θρησκευτικού αισθήματος. Αν δεν έχετε έρωτα για τον Χριστό, αν δεν ασχολείσθε με άγια πράγματα, σίγουρα θα γεμίσετε με μελαγχολία και κακό.


Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011

Απάντηση του π. Βασιλείου Βολουδάκη προς αποκατάσταση της αληθείας στα ψεύδη και στις ξεδιάντροπες συκοφαντίες του Παναγιώτη Τελεβάντου

Ο φαντασιόπληκτος κ. Τελεβάντος , μεταξύ άλλων συκοφαντεί  και τον σεβαστό π. Βασίλειο Βολουδάκη , οποίος του απέστειλε την παρακάτω απάντηση αλλά ο κ. Τελεβάντος επιμένει στη κακοήθη συμπεριφορά του. Την απάντηση και τα σχόλια του Παναγιώτη Τελεβάντου μπορείτε ελεύθερα να τα δημοσιεύσετε προς αποκατάσταση της αληθείας κάτι που ο ίδιος αρνείται να πράξει .


Προς τον κ. Παναγιώτη Τελεβάντο
απέστειλα την κατωτέρω προειδοποίηση
για την ψευδή ανάρτησή του
ότι ελέγχω την έκδοση
του ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ

ΠΑΡΑΚΑΛΩ κ. ΤΕΛΕΒΑΝΤΟ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΕΣΕΤΕ ΠΑΡΑΥΤΑ ΤΗΝ ΨΕΥΔΗ ΕΙΔΗΣΗ ΟΤΙ ΕΛΕΓΧΩ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΟΤΙ ΕΧΩ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΝΑΜΙΞΗ ΣΤΗ ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ Ο.Τ. ΜΕ ΤΟΝ π. ΜΕΛΕΤΙΟΝ ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ.
ΕΧΕΤΕ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΟΥ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ ΣΑΣ ΚΑΘ' ΟΤΙ ΣΕ ΣΧΕΤΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ ΣΑΣ ΕΤΟΝΙΣΑ ΚΑΙ ΣΑΣ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΑ ΤΑ ΚΑΤ' ΕΜΕ.
ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΣΑΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΘΑ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΤΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΑΝΑΓΚΑΣΕΤΕ ΝΑ ΑΜΥΝΘΩ ΚΑΙ ΜΕ ΑΛΛΟΝ ΤΡΟΠΟ.
π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ 

Και ο κ. Τελεβάντος αντί να πράξει το χρέος του , όπως όφειλε , συνεχίζει την κακοήθη συμπεριφορά του . Με αδιάλλακτο ύφος απαντά με τα δύο παρακάτω σχόλια ...  


2 σχόλια:


Παναγιώτης Τελεβάντος είπε...
Ο π. Βασίλειος Βολουδάκης μας έστειλε σχόλιο σχετικά με την ανάρτηση. Επιφυλασσόμαστε να το δημοσιεύσουμε, αν και εφόσον ο ίδιος, που ελέγχει τον "Ορθόδοξο Τύπο," μεταφέρει την ανάρτηση και το σχόλιο στις φιλόξενες στήλες του "Ορθόδοξου Τύπου". Οτι δημοιεύεται στον "Ορθόδοξο Τύπο" θα το αναδημοσιεύουμε και εμείς. Αλλιώς ας μην μπει στον κόπο να στείλει σχόλια. ΔΕΝ πρόκειται να δημοσιευθεί τίποτα στο ιστολόγιο αν δεν δημοσιευθεί πρώτα στον "Ορθόδοξο Τύπο".
Παναγιώτης Τελεβάντος είπε...
Να συμπληρώσω φυσικά το αυτονόητο. Το σχόλιο που μου έστειλε ο π. Βασίλειος είναι όχι απλά έωλο αλλά διάτρητο. Συζήτηση όμως δεν θα δεχθώ ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ ο "Ορθόδοξος Τύπος" δημοσιεύσει και το σχόλιο και την απάντηση του π. Βασιλείου και τη δική μου απάντηση στο σχόλιο. Στο μεταξύ θα αναφέρομαι φυσικά στο θέμα κατά το δοκούν αλλά χωρίς να μπαίνω σε διάλογο.

Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 16 Σεπτεμβρίου 2011 (Μετά την Ύψωσιν) : Κατά Μάρκον η΄ 34 - θ΄ 1

34 Καὶ προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς· ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. 35 ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. 36 τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; 37 ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; 38 ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων.  Θ´ 1 Και ἔλεγεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει.

Μετάφραση 
Ο Ιησούς κάλεσε τότε τον κόσμο μαζί με τους μαθητές και τους είπε: «Όποιος θέλει να με ακολουθήσει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, ας σηκώσει το σταυρό του κι ας με ακολουθεί. Γιατί όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του θα τη χάσει· όποιος όμως χάσει τη ζωή του εξαιτίας μου και εξαιτίας του ευαγγελίου, αυτός θα τη σώσει. Τι θα ωφεληθεί ο άνθρωπος, αν κερδίσει ολόκληρο τον κόσμο αλλά χάσει τη ζωή του; Τι μπορεί να δώσει ο άνθρωπος αντάλλαγμα για τη ζωή του; Όποιος, ζώντας μέσα σ΄ αυτή τη γενιά την άπιστη κι αμαρτωλή, ντραπεί για μένα και για τη διδασκαλία μου, θα ντραπεί γι΄ αυτόν και ο Υιός του Ανθρώπου, όταν έρθει με όλη τη λαμπρότητα του Πατέρα του, μαζί με τους αγίους αγγέλους». Τους έλεγε ακόμη ο Ιησούς: «Σας βεβαιώνω πως υπάρχουν μερικοί ανάμεσα σ΄ αυτούς που βρίσκονται εδώ, οι οποίοι δε θα γευτούν το θάνατο, πριν δουν να έρχεται δυναμικά η βασιλεία του Θεού».


Ο Απόστολος της Κυριακής 16 Σεπτεμβρίου 2011 (Μετά την Ύψωσιν) : Προς Γαλάτας β΄ 16-20

16 εἰδότες δὲ ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν ᾿Ιησοῦν ἐπιστεύσαμεν, ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργων νόμου, διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ. 17 εἰ δὲ ζητοῦντες δικαιωθῆναι ἐν Χριστῷ εὑρέθημεν καὶ αὐτοὶ ἁμαρτωλοί, ἆρα Χριστὸς ἁμαρτίας διάκονος; μὴ γένοιτο. 18 εἰ γὰρ ἃ κατέλυσα ταῦτα πάλιν οἰκοδομῶ, παραβάτην ἐμαυτὸν συνίστημι. 19 ἐγὼ γὰρ διὰ νόμου νόμῳ ἀπέθανον, ἵνα Θεῷ ζήσω. 20 Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός· ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ.

Μετάφραση 
Ξέρουμε όμως πως ο άνθρωπος δεν μπορεί να σωθεί με την τήρηση των διατάξεων του νόμου. Αυτό θα γίνει μόνο με την πίστη στον Ιησού Χριστό. Γι΄ αυτό κι εμείς πιστέψαμε στον Ιησού Χριστό, για να δικαιωθούμε με την πίστη στο Χριστό κι όχι με την τήρηση του νόμου· γιατί με τα έργα του νόμου δε θα σωθεί κανένας άνθρωπος. Αν όμως, ζητώντας να σωθούμε από το Χριστό, βρεθήκαμε να είμαστε κι εμείς αμαρτωλοί όπως οι εθνικοί, σημαίνει τάχα πως ο Χριστός οδηγεί στην αμαρτία; Όχι βέβαια! Γιατί, αν ότι γκρέμισα το ξαναχτίζω, είναι σαν να ομολογώ πως έκανα λάθος όταν το γκρέμιζα. Κι αληθινά, με κριτήριο το νόμο, έχω πεθάνει για τη θρησκεία του νόμου, για να βρω τη ζωή κοντά στο Θεό. Έχω πεθάνει στο σταυρό μαζί με το Χριστό. Και δε ζω πια εγώ, αλλά ζει στο πρόσωπό μου ο Χριστός. Κι η τωρινή σωματική μου ζωή είναι ζωή βασισμένη στην πίστη μου στον Υιό του Θεού, που με αγάπησε και πέθανε εκούσια για χάρη μου.

Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011

Κοντά στον Θεό (π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος )


(από το βιβλίο : Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα,καθοδηγώντας τον λαό του Θεού Εκδόσεις Ι. Ησυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζήνος)
-Γέροντα, είναι διαπίστωσις πολλών πνευματικών ανθρώπων, ότι ο κόσμος συνεχώς χειροτερεύει. Αυτό τό απότομο κατρακύλισμα κάπου μας φοβίζει. Εμείς τι μπορούμε να κάνουμε;

-Νά παραμένουμε κοντά στον Θεό. Όσο είμεθα κοντά Του, ισχύει το: «Παρεμβαλεί άγγελος Κυρίου κύκλω των φοβούμενων αυτόν και ρύσεται αυτούς»(ψαλμ 33,8).
Όταν ο βασι­λιάς της Συρίας είχε στείλει στρατό νά συλλάβουν τον προ­φήτη Ελισσαίο, ο προφήτης βρισκόταν με τον υποτακτικό του. Μόλις  ο υποτακτικός του είδε να ανεβαίνουν οι στρατιώτες για να τους συλλάβουν,τρομοκρατήθηκε , τον έπιασε πανικός . Και στράφηκε στον Ελισσαίο   και του λέγει : « Για κοίτα κύριε, τι γίνεται. Πόσοι έρχονται να μας συλλάβουν, πώς θα γλιτώσουμε ;» Ο προφήτης του απάντησε να μην φοβάται , διότι « πλείους οι μεθ` ημών υπέρ τους μετ` αυτών» (Δ΄Βασ. 6,16) . Είναι πολύ περισσότεροι εκείνοι που είναι μαζί μας , παρά οι εχθροί μας που έρχονται να μας συλλάβουν . Και προσευχήθηκε ο προφήτης Ελισσαίος στο Θεό και είπε : «Κύριε , άνοιξε τους οφθαλμούς του παιδιού για να δει πως  Εσύ με υπερασπίζεις» . Και πράγματι ο Θεός άνοιξε τους οφθαλμούς του υποτακτικού και είδε γύρω από τον προφήτη να είναι μια στρατιά ολόκληρη αγγέλων , που κρατούσαν πύρινα σπαθιά στα χέρια τους . Αμέσως η ψυχή του γέμισε από ικανοποίηση , από αγαλλίαση , και του έφυγε ο φόβος . Και φυσικά δεν κατώρθωσαν να συλλάβουν και να θανατώσουν τον προφήτη Ελισσαίο. Πύρινα τάγματα αγγέλων, στρατιές αγγέλων  είχαν σταλή από τον Θεό για να υπερασπιστούν τον προφήτη Του. Αυτά δεν εγίνοντο μόνο τότε. Γίνονται στη ζωή κάθε ανθρώπου, όταν είμεθα άνθρωποι του Θεού. Η πίστις μας είναι στους αιώνες των αιώνων. Δεν ήταν μόνο για εκείνη την εποχή. Ούτε για την εποχή των Αποστόλων και των Πατέρων. Αρκεί εμείς να είμεθα σαν αυτούς. Ό Θεός είναι ο ίδιος «Χθες και σήμερον ό αυτός και εις τούς αιώνας». Ή ζωή μας, ή ύπαρξίς μας στα χέρια Του. Με απόλυτη εμπιστοσύνη όχι μόνον να αναφωνούμε, αλλά και να ζούμε το,«Εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα».


Σχόλιο του Ορθ. Βήματος . 
Ας αναρωτηθούμε όλοι μας εάν αληθινά πιστεύουμε ότι μπορεί να γίνονται τέτοια θαυμάσια γεγονότα και στη δική μας ζωή . Αν είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας αλλά πρώτιστα με το Θεό η απάντηση θα είναι όχι . Έχουμε απομακρυνθεί από το Δημιουργό  μας  και την πρόνοιά Του. Δεν εργαζόμαστε ώστε να  βιώσουμε μια διαρκή καθημερινή προσωπική σχέση με το Χριστό. Δεν  μαθητεύουμε στην Αγία Του Εκκλησία , ενώ επιθυμούμε να προσαρμόσουμε το σωτήριο λόγο Του σε ότι μας συμφέρει και μάλιστα πολλές φορές από μαθητές γινόμαστε διδάσκαλοι . Κατά βάθος δεν επιθυμούμε  να σχετιστούμε  μαζί Του και να γίνουμε δοχεία της Θείας Χάριτος. Αποτέλεσμα να νιώθουμε μόνοι και ανασφαλείς και είμαστε ανίσχυροι να αντιμετωπίσουμε τον διάβολο και τις παγίδες του . Γινόμαστε υποχείρια του και μας κατευθύνει όπου αυτός θέλει.Μας δημιουργεί φόβο και πανικό και μας στρέφει την προσοχή σε θέματα που μας αποπροσανατολίζουν από τον προορισμό μας , που είναι η Αγιότητα όπως μας λέει και ο απόστολος "ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιος εἰμι".(Α' Πέτρ. α 16). Μιλάμε για τον αντίχριστο , ανησυχούμε  για το πότε θα έρθει και πως , ασχολούμαστε με την έκδοση της κάρτας του πολίτη και τον αριθμό 666 και δεν βλέπουμε τον δαίμονα που έχει μπει μέσα μας και "αλωνίζει". Μας έχει κάνει να ξεχνάμε πως όταν αντιγράφουμε τον Χριστό , δεν μπορεί να μας κερδίσει κανένα πονηρό και αντίχριστο πνεύμα .
Έχει αφάνταστη δύναμη ο πιστός άνθρωπος , ο χριστιανός. Η Εκκλησία έχει  όπλα ακαταμάχητα τα οποία δυστυχώς δεν τα γνωρίζουμε , όχι γιατί έχει αλλάξει σε κάτι από τα όσα πιστεύει και διακηρύττει  αλλά  γιατί η ποιότητα της πίστης μας άλλαξε . Δεν αγωνιζόμαστε  να σχετιστούμε με το Χριστό και το απέραντο έλεος Του , που θα  μας αξιολογήσει  και θα μας δωρίσει πολλά περισσότερα από όσα αξίζουμε .


Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011

Η σωτηρία του ανθρώπου ενεργείται δια του Σταυρού

Σήμερα η Αγία μας Εκκλησία γιόρτασε την ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Για τους χριστιανούς ο Σταυρός του Ιησού Χριστού  είναι το  σύμβολο της υπερτάτης θυσίας Του .  Τον θεωρούμε σύμβολο χαράς. Όχι λύπης! Τον τιμούμε σαν τρόπαιον και όπλο . Με τη δύναμή του εκδιώκονται οι φάλαγγες των πονηρών δαιμόνων. «Στο όνομα του Κυρίου ημών και η του Σταυρού δύναμις ,  εις  πυρ εμβάλλει τον δράκοντα» ( Ιερός Χρυσόστομος , Μinge 60 , 463). Χαρακτηριστική είναι η επίκληση του Τιμίου Σταυρού κατά την τέλεση του μυστήριου του Αγίου Βαπτίσματος  από τον λειτουργό καθώς ¨συντριβήτωσαν υπό την σημείωσιν  του τύπου του Τιμίου Σταυρού πάσαι αι εναντίαι δυνάμεις¨. Ότι αφορά την σωτηρία του ανθρώπου ενεργείται δια του Σταυρού : Είτε πρόκειται να αναγεννηθούμε  με το Άγιο Βάπτισμα  ο Σταυρός είναι παρών , είτε όταν με το Άγιο Χρίσμα ο ιερέας σφραγίζει όλα τα μέλη του σώματος .  Είτε πρόκειται να τραφούμε με τη Θεία Κοινωνία , είτε να χειροτονηθούμε είτε οτιδήποτε άλλο πρόκειται να κάνουμε , παντού παρευρίσκεται το σύμβολο της νίκης του Χριστού . «Πανταχού το νίκης παρίσταται σύμβολον» Αυτό είναι το σύμβολο της σωτηρίας μας και της ελευθερίας μας και της αγαθότητος του Δεσπότου κατά τον Άγιο Ιωάννη τον  Χρυσόστομο (ΕΠΕ 11, 190 ) .Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός γράφει ότι «κάθε πράξη και θαυματουργία του Χριστού είναι πολύ μεγάλη και θεία και αξιοθαύμαστη , αλλά πιο αξιοθαύμαστο από όλα είναι ο Τίμιος Σταυρός Του … Με το Σταυρό του Κυρίου Ιησού Χριστού έχουμε γίνει υιοί Θεού και κληρονόμοι Του. Με τον Σταυρό έχουν κατορθωθεί όλα» 
Ο σύγχρονος Άγιος Γέροντας Πορφύριος , γνωρίζοντας την παντοδύναμη ισχύ  του Σταυρού χρησιμοποιεί σαν απόδειξη το παράδειγμα  τους πρώτων  μαρτύρων  που πίστευαν στην παντοδυναμία του , έκαναν το σημείο του Σταυρού και προστατεύονταν από τα μαρτύρια . Βιώνοντας ο ίδιος πρώτα προσωπική σχέση αγάπης με το Χριστό , μας παροτρύνει να αγαπήσουμε και εμείς το πρόσωπο Του , να πιστέψουμε σε Αυτόν και στην δύναμη του Σταυρού  Του και να ασχολούμαστε με το πώς θα συνδεθούμε μαζί Του και πως θα βιώσει η καρδιά μας και το όλο μας το είναι την παρουσία Του .  Παραθέτουμε  ολόκληρο το κείμενο με τις νουθεσίες του π. Πορφυρίου  από το βιβλίο «  Γέροντος Πορφυρίου ερομονάχου, νθολόγιο Συμβουλν,» κδόσεις « Μεταμόρφωσις το Σωτρος», Μήλεσι ττικς, δ΄ κδ. (2003), σελ. 72-75


Τ 666 κα ντίχριστος

Νὰ σᾶς πῶ. Μοῦ εἶχε πεῖ: «Πατέρα Ἀθανάσιε (μὲ πῆρε ἀπὸ τὸ χέρι ἔτσι σφικτά), ἐγὼ εἶμαι τυφλὸς τώρα, τὰ μάτια μου τὰ σωματικὰ δὲν λειτουργοῦν, γιατὶ ἔχω καρκίνο στὴν ὑπόφυση, ἔχω ὅμως τὰ πνευματικὰ μάτια καὶ βλέπω. Πρὶν  φύγεις, θέλω νὰ μοῦ πεῖς. Τί εἶπε ὁ Γέροντας Αἰμιλιανός – ὁ δικός μας – γιὰ τὸ 666 καὶ τὸν ἀντίχριστο;» Ἦταν ἐκεῖνες τὶς μέρες μετὰ τὸ Τσερνομπίλ. Ὁ κόσμος ἦταν ἀναστατωμένος καὶ πήγαινε κατὰ δεκάδες κάθε μέρα, ἰδιαιτέρως στὸν πατέρα Πορφύριο ποὺ ἦταν κοντὰ στὴν Ἀθήνα, καὶ ἀναστατωμένοι τὸν ρωτοῦσαν: Τί θὰ γίνει; Θά ’ρθει ὁ ἀντίχριστος νὰ μᾶς σφραγίσει μὲ τὸ 666;»  Καὶ μὲ ρώτησε: «Γιὰ πές μου, παιδί μου, τί λέει ὁ Γέροντας Αἰμιλιανὸς γιὰ τὸ 666 καὶ τὸν ἀντίχριστο;» Τοῦ λέω: «Γέροντα, μᾶς εἶπε σὲ μιὰ σύναξη προχθὲς νὰ μὴν ἀνησυχοῦμε. Ἐμεῖς νὰ ἐνδιαφερόμαστε νὰ ἔχουμε μιὰ ζωντανὴ σχέση μὲ τὸ Χριστὸ καὶ τοῦ ἀντίχριστου νὰ μὴν τοῦ δίνουμε πολλὴ σημασία, γιατὶ ἐκεῖνος θὰ γίνει τὸ κέντρο τῆς ζωῆς μας καὶ ὄχι ὁ Χριστός».

Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

Δεν ανησυχούμε που χάνεται η παιδική ηλικία ; ( π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης)

ΔΕΝ ΑΝΗΣΥΧΟΥΜΕ ΠΟΥ ΧΑΝΕΤΑΙ
Η  ΠΑΙΔΙΚΗ  ΗΛΙΚΙΑ;
Με την αρχή του νέου εκκλησιαστικού έτους και την έναρξη της σχολικής χρονιάς, είναι επιτακτική ανάγκη να σκεφθούμε τα παιδιά μας, κάνοντας αυτοκριτική για τα μεγάλα μας εγκλήματα που έχουν σαν αποτέλεσμα ένα κόσμο-βαμπίρ που ρουφάει με απληστία κάθε νεανική ικμάδα από τις παιδικές ψυχές.

Μέσα στην ταραχή μας, που μας προκαλεί η ψυχική μας αταξία και οι πολλές και –ως επί το πλείστον– άσκοπες δραστηριότητές μας, δεν έχουμε προσέξει ότι, από τις ηλικίες των συνανθρώπων μας, απουσιάζει η παιδική ηλικία. Φαίνεται πως η έλλειψη αυτη δεν μας γίνεται εμφανής γιατί εξακολουθούν να κινούνται ανάμεσά μας μικρόσωμα ανθρωπάκια, τα οποία κάποτε –κοντεύει να γίνει μακρυνό το διάστημα– είχαν και την ανάλογη παιδική ψυχή.
Φταίει ακόμη το ότι γίναμε άνθρωποι επιφανειακοί, και, σαν τέτοιοι, δίνουμε σημασία μόνο στην επιφάνεια και στις επιφανειακές ανάγκες, και του εαυτού μας και των παιδιών μας.
Αλλιώς δεν εξηγείται το πως δεν μας κάνει εντύπωση η παντελής σχεδόν απουσία της παιδικής αθωότητος ακόμη και από τα τριετη νήπια.
Κάποτε «φωνή εν Ραμά ηκούσθη, θρήνος και οδυρμός πολύς, Ραχήλ κλαίουσα τα τέκνα αυτης και ουκ ήθελε παρακληθήναι ότι ουκ εισί». Τότε ο κλαυθμός έγινε γιατί ο Ηρώδης θυσίασε 14.000 νήπια για να μη χάση τη βασιλεία του. Σήμερα θυσιάζονται εκατομμύρια νέα παιδιά για να μη χάσουμε εμείς οι γονείς το “ραχάτι” και την αδιαφορία μας! Και θυσιάζονται, όχι για να γίνουν μάρτυρες και άγγελοι, όπως τα 14.000 νήπια του Ηρώδη, αλλά θυσιάζονται για να μείνουν ψυχικά ανάπηρα, με βαριές ψυχικές κακώσεις που θα κάνουν πολύ δύσκολη –αν όχι αδύνατη– την ψυχική ανάταξή τους και την κατά Θεόν ολοκλήρωσή τους.
Σήμερα, η έναρξη του σχολικού έτους και ο αγιασμός στά σχολεία, έχει εξελιχθεί στη σκληρότερη δοκιμασία που μπορεί να περάση ένας ευσυνείδητος Ποιμένας της Εκκλησίας, βλέποντας την εικόνα που παρουσιάζουν τα παιδιά μας στά δημοτικά σχολεία αλλά και στις πρώτες γυμνασιακές τάξεις, ενώ κάποτε έβλεπες σε μεγάλο αριθμό παιδιών να παρατείνεται η παιδική αθωότητα μέχρι, τουλάχιστον, τις αρχές της εφηβείας. Μπορεί κανείς να φανταστή πόσο πιο αφόρητη είναι η κατάσταση για τους εκπαιδευτικούς εκείνους που έχουν διατηρήσει ακέραια τα πνευματικά τους αισθητηρια, αφού, εκ των πραγμάτων, ασχολούνται με τα παιδιά για πολλούς μήνες και σε καθημερινή βάση.
Το τραγικότερο είναι ότι, σήμερα, ούτε κλαίμε ούτε οδυρόμαστε για τον αφανισμό της παιδικής αθωότητος, σά να χαιρεκακούμε για την κατεστραμμένη δική μας αθωότητα, που είναι αποτέλεσμα συσσωρευμένων παθών και λαθών μας.
Αντί να κλάψουμε με συναίσθηση και με διάθεση να αλλάξουμε τακτική, είμαστε “χαμένοι στον κόσμο μας” και δεν κάνουμε τον κόπο να μπούμε στον κόσμο των παιδιών μας, να μάθουμε με τι ασχολούνται και ποιός τα καθοδηγεί, ώστε να τρομάξουμε και να σπεύσουμε να τα προστατεύσουμε και να τους δώσουμε την ασφάλεια και την σιγουριά που είναι απαραίτητα για το χτίσιμο μιας υγιούς και ισορροπημένης προσωπικότητος.
Τα παιδιά μας, σήμερα, μεγαλώνουν μόνα τους. Κάποιος βέβαια τα ταΐζει και, στοιχειωδώς, τα επιβλέπει για τη σωματική τους ακεραιότητα. Έως εκεί. Κανένα ενδιαφέρον για το τι βλέπουν, τι ακούνε, τι και με ποιούς συζητούν. Τά παιδιά μένουν ακυβέρνητα, έρμαια του καθενός, και, κυρίως, των “ξεπεταγμένων” συμμαθητών τους, των αμοραλιστών δασκάλων τους και της–σχεδόν αποκλειστικής– παιδοτρόφου τηλεοράσεως!
Πρόσφατα με άφησε άφωνο η αναισθησία ενός παππού που μου διηγείτο το διάλογο που είχε με τον τριών ετών εγγονό του:
«Που πας και τρέχεις;» τον ρώτησε ο παππούς.
«Πάω για γκό...ες» (σημ.: οι φιλενάδες στη χυδαία διάλεκτο), απάντησε ο τριετής εγγονός!
«Βρε, η μάνα σου θα πει σ’ αυτές ότι φοράς πάμπερς και θα σε ρεζιλέψη», συνέχισε ο παππούς.
«Άν τολμήση να τους το πει, θα της σπάσω το κεφάλι»(!), ξεκαθάρισε ο μικρός!...
Μακάρι αυτό το περιστατικό να ήταν ένα, μοναδικό και ακραίο. Όμως, είναι, δυστυχώς, πάμπολλα τα παρόμοια περιστατικά που φανερώνουν περίτρανα ότι η αγωγή των παιδιών μας έχει φύγει από τα χέρια των γονέων, των γιαγιάδων και των παππούδων και έχει αφεθεί αποκλειστικά στην τηλεόραση και στον αμοραλιστικό περίγυρο.
Που να συζητήσουμε για πίστη στο Θεό και ευλάβεια, για σεβασμό στους γονείς και στους δασκάλους, για τάξη και πειθαρχία, για αγνές φιλίες, για μοναδικότητα στην αναζήτηση του μελλοντικού άνδρα ή της γυναίκας;
Έχουμε διαγράψει προ πολλού από τον ορίζοντα των παιδιών μας κάθε ιδανικό, κάθε ευγενικό στόχο και επιδίωξη που καλλιεργεί με ευσέβεια την ψυχή και το πνεύμα τους και τα εγκαταλείψαμε να τρέφονται με τα “γρέζια” και την αποφορά της σύγχρονης πολυπρόσωπης χυδαιότητος.
Άν τα τριετη νήπια έχουν ξεφύγει τόσο πολύ από την αθωότητα, καταλαβαίνει κανείς πως είναι αδύνατον να βρεί αθωότητα στην ηλικία των επτά ετών και ανωτέρω (οπότε αρχίζει να δουλεύη στο φούλ και το Internet με “το κακό του συναπάντημα”), παρεκτός σε κάποια παιδιά, που οι γονείς τους ακόμη κρατούν το μυαλό τους στη θέση του, γιατί αρνούνται να πιστέψουν πως η εξέλιξη της σύγχρονης κοινωνίας είναι πιο πολιτισμένη από το Ευαγγέλιο του Δημιουργού Θεού μας.
Αυτοί οι γονείς και αυτά τα παιδιά είναι ένα είδος προς εξαφάνιση και πρέπει κατεπειγόντως να τους προστατεύσουμε όλοι μας και με κάθε τρόπο. Γιατί αυτοί οι γονείς και αυτά τα παιδιά είναι η μόνη μας ελπίδα!


                                        π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης
                     Αριθμ. Τεύχους 87



Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011

Ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος αποτρέπει την ερμηνεία των χωρίων της «Αποκαλύψεως»


(Απομαγνητοφωνημένο ντοκουμέντο)
... Ακροατής: Αναφέρεται η «Αποκάλυψη», επιπλέον, σε δύο άλλα εδάφια πιο διευκρινιστικά τα οποία στο ένα τουλάχιστον έχω μεγάλη απορία και έχω ρωτήσει πολλούς ....
π. Επιφάνιος: Σου συνιστώ να μη ασχολείσαι και πολύ με την «Αποκάλυψη». Αυτό σου συνιστώ. Διότι οι περισσότεροι που ησχολήθησαν με την «Αποκάλυψη» για να κάνουν ερμηνεία εφαρμογής εις τα γεγονότα, πάτησαν πεπονόφλουδα και έπεσαν έξω. Την «Αποκάλυψη» θα την εξηγούμε κατά γράμμα και λέμε ... αυτό και αυτό. Το να θέλουμε να κάνουμε και εφαρμογή και αναδρομή στα γεγονότα είναι πάρα πάρα πολύ επικίνδυνο. Μόνο στη γενεά μας, στη γενεά μας όταν λέω, όχι τη δική μας, στον αιώνα μας ας πούμε, στις ημέρες μας, καμιά δεκαριά άνθρωποι έπεσαν έξω παρερμηνεύοντας την «Αποκάλυψη». Άλ­λοι πίστευαν ότι ομιλεί γι’ αυτούς η Αποκάλυψις, άλλοι πίστευαν ότι δεν θα πεθανουν διότι τους προφήτευσε η Αποκάλυψις. Άνθρωποι οι οποίοι είχαν και οπαδούς. Ο Καπετάνος στην Πάτρα, δεν ξέρω αν επιζή ακόμη η μνήμη του, ήταν στην Πάτρα και είχε μαζέψει και οπαδούς και τους έλεγε ότι θα ζήσουμε και θα δούμε αυτά και αυτά τα γεγονότα και ερμήνευε την «Αποκάλυψη» και εσείς είστε οι εκλεκτοί και όταν του είπε κάποιος οπαδός “Αν δεν είναι δάσκαλε, που έχεις γεμίσει τον κόσμο με αυτά τα πράγματα, αν δεν είναι δεν θα ρεζιλευτούμε;” “Αδύνατον διότι πέφτουν οι Γραφές”! Αυτός πέθανε αλλά οι Γραφές δεν πέσανε! Και κάποιος άλλος διδάσκαλος του Ευαγγελίου αξιόλογος και σοβαρός κατά τ’ άλλα είχε πιστέψει ότι είναι αυτός και κάποιος σύλλογος που είχε ιδρύσει ένας εκ των προφητευθέντων δύο προφητών και ότι θα μπει στην Κωνσταντινούπολη και άλλα πολλά. Όχι τυχαίοι άνθρωποι, όχι τυχαίοι άνθρωποι. Λοιπόν, γι’ αυτό πολλή προσοχή στο να ερμη­­νεύουμε την «Αποκάλυψη» και να θέλουμε να κάνουμε αναδρομή σε συγκεκριμένα γεγονότα. Καλύτερα να τα μάθουμε την ημέρα που θα έρθουν. Σας είπα και άλλη φορά είναι μια νοσηρά περιέργεια να θέλουμε να μάθουμε πότε θα γίνη η Δευτέρα Παρουσία. Η Δευτέρα Παρουσία για κάθε χριστιανό είναι ο θανατός του. Την στιγμή που πεθαίνουμε για μας γίνεται η Δευτέρα Παρουσία. Η προσωπική μας Δευτέρα Παρουσία είναι ο θάνατος. Ο θάνατος μπορεί να συμβή από το ένα λεπτό στο άλλο. Τί μας ενδιαφέρει πότε θα γίνει η καθολική Δευτέρα Παρουσία. Είναι μια νοσηρά περιέργεια και είναι ένα κόλπο του διαβόλου να μας απομακρύνη από την εργασία της σωτηρίας μας. Όχι λοιπόν πότε θα γίνη η Δευτέρα Παρουσία, αλλά πότε ενδέχεται να πεθανουμε εμείς. Πού συμβαίνει μπορεί και μετά ένα δευτερόλεπτο. Λοιπόν, σου συνιστώ να μη πολυασχολείσαι με την «Αποκάλυψη». Και, συγχώρεσέ με, και μάλιστα εσύ προσω­πικώς. Λοιπόν, προχώρει.

Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2011

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 11 Σεπτεμβρίου 2011 (ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ) : Κατά Ιωάννην γ΄ 13-17

 13 καὶ οὐδεὶς ἀναβέβηκεν εἰς τὸν οὐρανὸν εἰ μὴ ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁ ὢν ἐν τῷ οὐρανῷ. 14 καὶ καθὼς Μωϋσῆς ὕψωσε τὸν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, 15 ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. 16 οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. 17 οὐ γὰρ ἀπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ εἰς τὸν κόσμον ἵνα κρίνῃ τὸν κόσμον, ἀλλ' ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος δι' αὐτοῦ.  

Μετάφραση
Κανένας, βέβαια, δεν ανέβηκε στον ουρανό παρά μόνο ο Υιός του Ανθρώπου, που κατέβηκε από τον ουρανό, και που είναι στον ουρανό. Όπως ο Μωυσής ύψωσε το χάλκινο φίδι στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί ο Υιός του Ανθρώπου, ώστε όποιος πιστεύει σ΄ αυτόν να μη χαθεί αλλά να ζήσει αιώνια. Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε παρέδωσε στο θάνατο το μονογενή του Υιό, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ΄ αυτόν αλλά να έχει ζωή αιώνια. Γιατί ο Θεός δεν έστειλε τον Υιό του στον κόσμο για να καταδικάσει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος δι΄ αυτού.
από :Ιερά Μητρόπολις Σάμου, Ικαρίας και Κορσεων

Ο Απόστολος της Κυριακής 11 Σεπτεμβρίου 2011 (ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ) : Προς Γαλάτας στ΄ 11-18

11 ῎Ιδετε πηλίκοις ὑμῖν γράμμασιν ἔγραψα τῇ ἐμῇ χειρί. 12 ὅσοι θέλουσιν εὐπροσωπῆσαι ἐν σαρκί, οὗτοι ἀναγκάζουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι, μόνον ἵνα μὴ τῷ σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ διώκωνται. 13 οὐδὲ γὰρ οἱ περιτετμημένοι αὐτοὶ νόμον φυλάσσουσιν, ἀλλὰ θέλουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι, ἵνα ἐν τῇ ὑμετέρᾳ σαρκὶ καυχήσωνται. 14 ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, δι' οὗ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ τῷ κόσμῳ. 15 ἐν γὰρ Χριστῷ ᾿Ιησοῦ οὔτε περιτομή τι ἰσχύει οὔτε ἀκροβυστία, ἀλλὰ καινὴ κτίσις. 16 καὶ ὅσοι τῷ κανόνι τούτῳ στοιχήσουσιν, εἰρήνη ἐπ' αὐτοὺς καὶ ἔλεος, καὶ ἐπὶ τὸν ᾿Ισραὴλ τοῦ Θεοῦ. 17 Τοῦ λοιποῦ κόπους μοι μηδεὶς παρεχέτω· ἐγὼ γὰρ τὰ στίγματα τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ ἐν τῷ σώματί μου βαστάζω. 18 ῾Η χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ μετὰ τοῦ πνεύματος ὑμῶν, ἀδελφοί· ἀμήν.


Μετάφραση 
Αδελφοί, κυττάξτε με πόσον μεγάλα γράμματα σας έγραψα με το χέρι μου. Όσοι θέλουν να φανούν ευάρστοι με μέσα εξωτερικά, αυτοί σας αναγκάζουν να περιτέμνεσθε, απλώς και μόνον για να μη καταδιώκωνται δια το κήρυγμα περί του σταυρού του Χριστού. Διότι ούτε αυτοί που περιτέμνονται, φυλάττουν τον νόμο, αλλά θέλουν να περιτέμνεστε σεις, δια να καυχηθούν για την συμμόρφωσίν σας εις ένα εξωτερικόν τύπον. Εις εμέ δε μη γένοιτο να καυχηθώ δια τόποτε άλλο παρά δια τον σταυρόν του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, δια του οποίου ο κόσμος είναι σταυρωμένος ως προς εμέ, και εγώ είμαι σταυρωμένος ως προς τον κόσμον. Διότι εν Χριστώ Ιησού ούτε η περιτομή ούτε η ακροβυστία έχουν αξία αλλά η νέα δημιουργία. Και όσοι βαδίσουν σύμφωνα με τον κανόνα τούτον, ειρήνη ας έλθη εις αυτούς και έλεος, και εις τον Ισραήλ του Θεού. Εις το εξής ας μη με ενοχλή κανείς, διότι εγώ βαστάζω εις το σώμά μου τα σημάδια του Κυρίου Ιησού. Η χάρις του Κυρίου μας Ιησού Χριστού να είναι με το πνεύμα σας, αδελφοί. Αμήν.

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2011

Συνέντευξη του π.Βασιλείου Βολουδάκη στο briefingnews.gr




Aκολούθησα το παράδειγμα των Αγίων Αποστόλων και των διαδόχων τους που δημιούργησαν κατακόμβες, εξηγεί στο briefingnews.gr ο ιδρυτής της πολιτικής παράταξης «Κοινωνία» π. Βασίλειος Βολουδάκης. Η «Κοινωνία» έχει σχέση με τους ανθρώπους και τον Θεό, όπως σημειώνει, και πρότυπο της έχει τον Ιωάννη Καποδίστρια. Η απόφαση της δημιουργίας του κόμματος, που έφτασε να πάρει έντεκα χιλιάδες ψήφους στις τελευταίες εθνικές εκλογές, ήταν κοινή με την πρεσβυτέρα, υπογραμμίζει. Ο π. Βασίλειος δίνει την εικόνα ενός σύγχρονου Παπαφλέσσα, μιλά για ένα εγερτήριο σάλπισμα προς τον λαό για να αφυπνιστεί και να αγκαλιάσει την αλήθεια. Είναι προϊστάμενος στον Ιερό Ναό Αγ. Νικολάου Πευκακίων –Ασκληπιού και διετέλεσε Σχολάρχης (διευθυντής) στο Εκκλησιαστικό Λύκειο Αθηνών.
-π. Βασίλειε, πως πήρατε την απόφαση να ιδρύσετε πολιτικό κόμμα;

-Ακολούθησα το παράδειγμα των Αγίων Απόστόλων και των διαδόχων τους που δημιούργησαν Κατακόμβες! Τότε δεν υπήρχε δυνατότητα δημιουργίας πολιτικών Παρατάξεων, υπήρχε μόνο απόλυτος Μονάρχης και οι χριστιανοί ποτέ δεν κάνουν ένοπλο αγώνα για να ανατρέψουν πολιτικά καθεστώτα. ΄Ιδρυσαν Κατακόμβες, γιατί Χριστιανισμός σημαίνει Ζωή. ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΖΩΗ. ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ.
Αυτό έγινε συνείδηση. Ότι ο χριστιανός, όταν δεν είναι ελεύθερος, ζει σε Κατακόμβες, όταν, όμως, είναι ελεύθερος, κυβερνάται από χριστιανούς και χριστιανικά, γιατί για τον χριστιανό η καθημερινή του ζωή είναι πνευματική ζωή. Τη συνείδηση αυτή είχε και ο Αγιος Κωνσταντίνος και, παρ’ ότι τότε δεν υπήρχαν εκλογές, όταν έγινε χριστιανός, γνήσιο πνευματικό παιδί της Εκκλησίας, έβγαλε τους χριστιανούς από τις Κατακόμβες, συρρίκνωσε με τη θέλησή του την εξουσία του και συγκυβέρνησε με τους Επισκόπους, όπως οι Απόστολοι με τους Επτά Διακόνους! Οι Επίσκοποι τα πνευματικά και αυτός τα βιοτικά και δημόσια πράγματα.
Ενώ, λοιπόν, αυτά εγίνοντο σε περιόδους απόλυτης Μοναρχίας, είναι δυνατόν να μη γίνονται σε περιόδους δημοκρατίας, όπου οι χριστιανοί πλέον δεν υπομένουν άρχοντες που κάποιοι τους φορτώνουν στη ράχη αλλά ψηφίζουν και εκλέγουν τους άρχοντές τους; Και όμως! Εδώ εφθάσαμε.
Είναι κατάντημα αυτό; Σε ένα κράτος, με λαό βαθύτατα θρησκευόμενο (από την αρχαιότητα ακόμη το «ομόθρησκον» ήταν το κύριο γνώρισμα των Ελλήνων) να μην υπάρχει εκπροσώπηση των εκκλησιαζομένων ανθρώπων στη Βουλή; Στη Βουλή των Ελλήνων, που εκπροσωπούνται οι πιο απίθανες και περιθωριακές μειοψηφίες να μη εκπροσωπούνται σ’ αυτήν οι άνθρωποι που κατακλύζουν τους Ναούς της Πατρίδος μας και βιώνουν την πνευματική ζωή;

-Δώστε μας το Ιδεολογικό στίγμα της Παράταξης σας; Το όραμα σας; Τι διαφορετικό πρεσβεύετε από τα υπόλοιπα κόμματα εντός και εκτός Βουλής;

Το τέλος του κόσμου (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)


Τι θα κερδίσουμε δηλαδή αν γνωρίζουμε ποτέ θα γίνει η δευτέρα παρουσία του Χριστού; Πέστε μου.


Ας υποθέσουμε ότι θα γίνει ύστερα από είκοσι χρόνια ή τριάντα ή εκατό.

Ποια σημασία μπορεί να έχει αυτό για μας;

Μήπως για τον καθένα μας η συντέλεια δεν έρχεται με το τέλος της ζωής του;
Γιατί λοιπόν πονοκεφαλιάζεις και βασανίζεσαι για το τέλος του κόσμου;
Δυστυχώς, όμως, όπως συμβαίνει και σε πολλές άλλες περιπτώσεις , στις οποίες αδιαφορούμε για τα ζητήματα που μας αφορούν άμεσα και καταπιανόμαστε με τα ζητήματα των άλλων, παραμελούμε τις δίκες μας υποθέσεις και φροντίζουμε για τις ξένες, έτσι και σε τούτη την περίπτωση αντί ο καθένας μας να ενδιαφέρεται για το δικό του τέλος, θέλουμε να μάθουμε με λεπτομερείς πως και ποτέ θα έρθει το κοινό τέλος όλων μας.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

από :ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ