ΤΟ ‘ΠΡΟΣΩΠΟ’ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ
Θα αναφερθούμε κυρίως στη φράση «ότι ο ανήρ εστί κεφαλή της γυναικός» γιατί η φράση αύτη είναι όχι απλώς δυσπαράδεκτη από τούς ανθρώπους άλλά θεωρείται από πολλούς εντελώς απαράδεκτη γιατί φαντάζει πώς υποβιβάζει τη γυναίκα!
Και όμως! Αύτη, κατ' εξοχήν, η φράση είναι εκείνη πού δίνει πρόσωπο στη σχέση του ανδρογύνου, τιμά την γυναίκα και αφυπνίζει τον άνδρα επισημαίνοντάς του την πρωταρχική και κύρια αποστολή του, που είναι η εγρήγορση, η φροντίδα για την συμπόρευση με την γυναίκα του με προϋπόθεση τη συναντίληψη, την ταύτιση του θελήματός τους, των έπιδιώξεών τους, του τελικού προορισμού τους, με υπακοή, βεβαίως στο θέλημα και στις οδηγίες του Θεού.
Ο άγιος Παύλος δεν διατυπώνει τη φράση του χωρίς έρεισμα. Την στηρίζει αναφέροντάς την στον Χριστό και γι' αυτό τη συμπληρώνει με την παρομοίωση πώς «ό ανήρ εστί κεφαλή της γυναικός, ως και ο Χριστός κεφαλή της Εκκλησίας, και αυτός εστί σωτήρ του σώματος». Ο Χριστός δεν γίνεται κεφαλή της ανθρώπινης φύσεως για να υποτάξη τούς ανθρώπους και να τους υποδουλώση αλλά για να ενωθή μαζί τους ώστε να μην χωρισθούμε από Εκείνον με το να έχει ό καθένας μας μια παράλληλη με Εκείνον ζωή. Ο Χριστός μας ένωσε όλους και μεταξύ μας και με τον Εαυτό Του δίνοντάς μας Πρόσωπο, το δικό Του Πρόσωπο, πού είναι και το μόνο κατά φύσιν Πρόσωπο. Το μόνο Πραγματικό και Υπαρκτό Πρόσωπο. Γι' αυτό, όποιος άνθρωπος δεν ενσωματωθή στον Χριστό δια της Εκκλησίας Του θα γίνει αγνώριστος, δεν θα αποκτήση πρόσωπο και έτσι θα ακούση, σαν φυσική συνέπεια, το «ουκ οίδα υμάς». Εσάς δεν σας γνωρίζω!
Ο άγιος Απόστολος μας διδάσκει πώς η πραγματική ενότητα του ζευγαριού θα εξασφαλισθη μόνο αν ζήσουν μεταξύ τους με τον τρόπο πού ενώθηκε ο Χριστός με την ανθρώπινη φύση.
Η σχέση του ζευγαριού είναι μία εικόνα πραγματική της σχέσεως τού Χρίστου με την Εκκλησία, μια ζωντανή, δηλαδή, πραγματικότητα και γι' αυτό είναι αδιανόητο να υπάρχουν δύο κεφαλές στο ανδρόγυνο!
Τό σημαντικό πού πρέπει να τονισθή είναι πώς, τελικά, ή κεφαλή του ανδρογύνου δεν είναι ο άνδρας, όπως επιπόλαια Βγάζουν πολλοί το συμπέρασμα, άλλα ο Χριστός, του Οποίου τις οδηγίες και το θέλημα ως προς τη σχέση τους έχει την ευθύνη μετά την πτώση των Πρωτοπλάστων να φροντίζη, να επιβλέπη και να εγγυάται ο άνδρας, παραμένοντας άγρυπνος και σε εγρήγορση, με σκοπό να αποτινάξη τη ραθυμία πού νοιώθει όταν επιχειρεί να καλλιεργήση τη σχέση του με τη γυναίκα του άλλά και για να αρμοσθή απόλυτα με τη γυναίκα ως ένας άνθρωπος, «εις σάρκα μίαν».
Ο άνδρας δεν είναι «κεφαλή της γυναικός» για να κάνη "του κεφαλιού του" αλλά για να έχει την πρωταρχική ευθύνη για την επανένωση της μεαπτωτικά διχοτομημένης σε άνδρα και γυναίκα ανθρώπινης ψυχής.
Ουσιαστικά δεν υπάρχει ανδρική και γυναικεία «κεφαλή», αφού (όπως γράψαμε σε προηγούμενα τεύχη) ο Θεός δεν δημιούργησε δύο αυτοκέφαλες ψυχές αλλά ανθρώπινη ψυχή. Γι' αυτό, με άλλα λόγια, όταν μιλούμε για τη σχέση του ζευγαριού αναφερόμαστε, στην προσπάθεια ενός άνδρα και μιας γυναίκας να επανεύρουν και να οικειοποιηθούν την αδιαίρετη ανθρώπινη φύση, πού με τη μεταπτωτική διχοτόμησή της σε άνδρα και γυναίκα έχει στερήσει και στους άνδρες και στις γυναίκες κάποια ιδιώματα, εφ' όσον με τη διχοτόμηση, αυτά τα ιδιώματα έχουν πέσει μέσα τους σε λήθαργο.
Τελικά, μετά την παραπάνω διευκρίνηση, μπορούμε να συμπεράνουμε πώς ο άγιος Παύλος με την υπενθύμισή του «ο ανήρ εστί κεφαλή της γυναικός» θέλει, συν τοις άλλοις, να αφυπνίσει τούς άνδρες για να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Δυστυχώς, οι περισσότεροι άνδρες κάθε άλλο παρά κεφαλή είναι. Αντίθετα, οι γυναίκες στο θέμα αυτό δεν χρειάζονται αφύπνιση αλλά μάλλον αναχαίτιση. Οι γυναίκες γίνονται πολύ συχνά κεφαλή, κάνουν βήματα ηγεμονικά, βήματα μπροστά, περισσότερα απ’ όσα πρέπει και οι άνδρες κάνουν βήματα πίσω, πολλές φορές πανικόβλητοι. Η προτροπή του αγίου Αποστόλου είναι φάρμακο και για τους δύο άλλά και αποκάλυψη.
Φάρμακο γιατί, αν ασκηθούν σωστά, θα συγχρονίσουν τά βήματα της πορείας τους και της καρδιάς τους. Και αποκάλυψη, γιατί αποκαλύπτει στα μάτια των ανθρώπων το μεγαλείο και την αποστολή του Γάμου. Αποσκοπεί, δηλαδή, στο να επανενώση τήν διχοτομημένη ανθρώπινη φύση, με την ταυτόσημη πορεία του ζευγαριού και τον συγχρονισμό της καρδιάς τους και να δώση στο ζευγάρι Πρόσωπο- Υπόσταση και Κεφαλή τον Ίδιο τον Χριστό.
( Από το βιβλίο : Ο ΓΑΜΟΣ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ - Κατάδυση στην ψυχοπαθολογία των δύο φύλων, π. Βασιλείου Βολουδάκη , Εκδόσεις ΘΥΗΠΟΛΟΣ ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου